Filozofun Körlüğü

Kuran okuyan biri mülk süresinin son ayetini okuyordu. Yani suyu kaynağından keser, yerin derinliklerinde gizler, kup kuru bir hale getirirse, Allah-u Teala’dan başka kim getirebilir ayetini.

Aşağılık ve hor bir felsefeci okulun yanından geçerken bu ayeti duydu, hoşuna gitmedi. Dedi ki:

-Suyu kürükle biz çıkarırız, bel ile kazmayla yerin ta dibinden kaynatırız. Gece rüyasında bir adam gördü, aslan gibi güçlü ve kuvvetliydi. Felsefeciye bir tokat vurdu, iki gözünü bir den kör etti.

-Ey kötü adam dedi. Eğer yapabiliyorsan bu iki göz kaynağını da, kazma ve kürükle nurlandır bakalım. Felsefeci uyandı baktı ki iki gözü de kör olmuş görmüyor. Ağlayıp, inlese, tövbe ve istiğfar etseydi Allah’ın lütufuyla gözleri tekrar görürdü.

Fakat tövbe yolu bağlanmıştı. Kendine gel de nasıl olsa tövbe ederim diye günah işleme. Tövbeye de bir parlaklık gerek.