Çiftçi ile Kartal

Av sezonunun açılmasıyla avcılar ava çıkmışlar. İlk iş olarak ormanda bir tuzak kurmuşlar. Kartalın biri de avcıların kurduğu bu tuzağa yakalanmış. Ne yapmış ne etmişse tuzaktan bir türlü çıkamamış. Oradan bir çiftçi geçiyormuş, kartalın o güzelliğine, gözlerinin o bakışına dayanamamış, kurtarıp azat etmiş.

Kartal da bilmiş kendine edilen iyiliği. Çiftçi gidip bir duvarın dibine oturmuşmuş; kartal bakmış ki duvar çürük, çöküverecek, hemen adamın üzerine doğru inip başından külâhını kapıvermiş. Çiftçi hemen kalkıp arkasından gitmiş. Kartal çiftçiyi oradan uzaklaştırmak için külâhı bir mesafeden sonra yere bırakmış. Çiftçi külâhını alıp gene oturduğu yere dönmüş; bir de ne görsün? duvar çöküvermemiş mi! Kalsaymış, ölecekmiş, “Tevekkeli değil! gördüğü iyiliğe karşılık o kuşcağız beni kurtarmak istemiş!” demiş.

Bu masaldan alacağımız öğüt: İyilik etmekten çekinmeyin, karşılık beklemeyin, kim bilir belki en zor anınızda o iyili gelir sizi bulur.