Kendini suda gören geyik

Geyiğin biri kendini görmüş de
Bir kaynağın tuttuğu aynada,
Güzel boynuzlarına hayran olmuş;
Ama ardından pek üzülmüş
Çöp gibi bacaklarını görünce;
Eriyip gidecekler neredeyse suda.
-Bir şu başa bak, bir de şu ayaklara,
Demiş geyik, baktıkça dertlenerek;
Alnımda yükselen güzelim ormanı
Bu sıska bacaklar mı gezdirmeliydi?

Geyik tam bunları söylerken
Koca bir av köpeği sökün etmez mi!
Can derdine düşmüş o zaman;
Dar atmış kendini ormana.
Başındaki süs, olmuş mu başına bela:
Bacakları kurtaracak geyiği ,
Ama boynuzları bırakmıyorlar ki;
Takılıp engel oluyorlar boyuna…
O zaman dank etmiş geyiğin kafasına
Ve lanet okumuş, tanrının her yıl
Ona bol bol yolladığı armağanlara.
Faydalıyı küçümser, taparız güzele;
Güzelse çoğu kez başımızı yer…
İlahi geyik, nasıl kötülersin
Seni kuş gibi uçuran o ayakları da
Başına dert açan boynuzları översin!