Kaybolan Gülücük

Kaybolan Gülücük – Eğitici Masallar

Elif’in Gülümsemesi

Bir zamanlar, küçük bir kasabada, saçları örgülü, yanakları elma gibi pembe olan bir kız çocuğu yaşarmış. Adı Elif’miş. Elif’in gülümsemesi o kadar güzelmiş ki, sınıf arkadaşları ona “Gülen Kız” dermiş.

Güldüğünde yanakları kıpır kıpır olur, gözleri de ışıldarmış. Ne zaman biri üzülse, Elif yanına gider, bir şeyler fısıldar, sonra da minicik bir gülücük bırakırmış.

Ama bir sabah, Elif gülümsemeden uyanmış.

Annesi “Günaydın” dediğinde sadece başını sallamış.

Sınıfta arkadaşları ona “Ne oldu?” diye sormuş ama Elif hiçbir şey dememiş.
Gülücük kaybolmuştu.

Gülücüğün Eksikliği – Eğitici Masallar

Günler geçmiş, Elif’in gülümsemesi bir türlü geri dönmemiş.
Sınıfta sessizleşmiş, teneffüslerde yalnız oynamış.
Kimi zaman pencereden dışarıya bakmış, kimi zaman kitaplarına dalmış.

Öğretmeni bile fark etmiş bu değişimi:

— “Elif, senin güzel gülüşün nereye gitti acaba?”
— “Bilmiyorum öğretmenim… Sanki kayboldu.”

Elif bir gece yatağında gözlerini kapatırken içinden geçirmiş:

“Keşke gülücüğümü bulsam… onsuz çok yalnızım.”

Tam o sırada odasına hafif bir ışık dolmuş. O ışığın içinde minik, tüy gibi yumuşak bir kuş süzülüyormuş.

— “Ben Hayal Kuşuyum,” demiş.
— “Gülücüğün, kalbinin derinliklerine saklanmış. Ama onu bulmak için küçük bir yolculuk yapman gerek.”

Yolculuk Başlıyor

Hayal Kuşu, Elif’i sırtına almış ve birlikte hayal ormanına uçmuşlar. İlk durak: Unutkan Vadisi
Burada Elif, geçmişte yaptığı güzel şeyleri unutmuş çocuklarla karşılaşmış.

Bir çocuk ağlamış:
— “Annem bana sarıldığı anı hatırlamıyorum…”

Elif ona sarılmış. O anda gökyüzünde bir küçük yıldız parlamış. Hayal Kuşu gülümsemiş:

— “Bu bir adım.”

İkinci durak: Kırık Kalpler Köyü

Burada çocuklar, kendilerini yalnız hissediyormuş. Elif, her birinin elini tutmuş,
“Ben senin arkadaşınım” demiş.
Bir başka yıldız gökyüzüne eklenmiş.

Üçüncü ve son durak: Yankı Dağı

Dağın tepesinde Elif haykırmış:
— “Gülücüğüm neredesin?”

Ve yankı geri dönmüş:

— “Ben buradayım… Sen başkalarının gülümsemesini bulduğunda, beni de buldun.”

Gülücüğün Dönüşü

Elif gözlerini açtığında kendi yatağındaydı. Ama kalbinin içinde bir sıcaklık vardı.

Ertesi sabah, annesi mutfağa geldiğinde Elif yüzüne kocaman bir gülümseme kondurmuş:

— “Günaydın anne!”

Sınıfa gittiğinde arkadaşları koşarak yanına gelmiş.
Elif yeniden onlara sarılmış, paylaşmış, gülümsemiş.

Artık biliyordu:

“Gerçek gülümseme, sadece dudakta değil, başkalarının kalbinde bıraktığın izde saklıydı.”

Masalın Mesajı

Bazen gülümsememizi kaybederiz.
Ama onu yeniden bulmak, başkalarının yüzüne bir tebessüm bırakmakla mümkündür.
Eğitici masallar, çocuklara sadece ahlâk değil, iç dünyalarının gücünü de öğretir.
Ve unutma: Masal oku, gülümsemeyi unutanlara umut ol.