Ay Işığında Sallanan Salıncak

Ay Işığında Sallanan Salıncak – Uyku Masalları

Bir zamanlar küçük ve sessiz bir köyde, Elif adında sevimli mi sevimli bir kız çocuğu yaşarmış. Elif gündüzleri neşeyle oynar, kahkahalarla etrafı çınlatırmış. Ama geceleri…

İş uyumaya gelince işler değişirmiş.

Elif, karanlıktan biraz korkar, odasında yatmak istemezmiş. Annesi her gece masal anlatır, yanında bekler, hatta şarkılar bile söyler ama Elif yine de uykuya dalamazmış.

Bir gün annesi gülümseyerek şöyle demiş:

— “Elif’im, uyku bir rüya kapısıdır. Gözlerini kapattığında seni güzel bir dünya bekler. Sadece ona güvenmen yeter.”

Elif başını sallamış ama içi hâlâ huzursuzmuş. O gece annesi ışığı kısıp odadan çıkınca, Elif tavana bakarak kıpır kıpır dönmeye başlamış.

Ay Işığıyla Gelen Merak – Masal Oku

Tam o sırada pencerenin arasından ince bir ay ışığı süzülmüş. Gümüş gibi ışıldayan bu ışık odasının zeminine bir yol çizmiş. Elif dikkatle bakınca, dışarıdaki salıncağın hafif hafif sallandığını görmüş.

Rüzgâr yokmuş oysa.
Ama salıncak sanki onu çağırıyormuş gibi yavaşça hareket ediyormuş.

Merakı galip gelmiş. Yorganı usulca kenara atıp, pencereye yaklaşmış.
Bahçeye sessizce inmiş ve çıplak ayaklarıyla çimlere basarak salıncağa gitmiş.

Geceyle Tanışma – Uyku Masalları

Salıncağa oturmuş. Ay yukarıdan ona gülümsüyormuş. Rüzgâr yoktu ama gecenin sessizliği başka bir şeymiş.
Sanki yıldızlar onunla konuşuyormuş gibiymiş.

O an gökyüzünden bir ses duymuş. Fısıltı gibi, melodik ve sakin:

— “Korkma küçük kalp. Gece sessizliktir, sessizlik huzurdur.”

Elif gözlerini kapatmış. Salıncağın hafif hareketiyle birlikte kalbi yavaşlamış.
İlk kez kendini geceye bu kadar yakın hissetmiş.

Geceden Gecelere

O günden sonra Elif her gece yatmadan önce salıncağına otururmuş.

Ay ona hikâyeler anlatır, rüzgâr ise saçlarıyla oynarmış.

Bir gece gökyüzünde kayan bir yıldız görmüş. Dilek tutmuş:

— “Karanlıktan korkmamayı diliyorum.”

O an içinde bir sıcaklık hissetmiş.
Salıncak onu değil, o salıncağı sallıyormuş sanki.
Yavaş yavaş karanlık, korkutucu değil; sarılıp uyunacak bir yorgan gibi gelmeye başlamış.

Uykuyla Barış – Masallar

Bir akşam annesi kapısını aralamış ve Elif’i yatağında mışıl mışıl uyurken bulmuş.
Yüzünde hafif bir tebessüm, elleri göğsünde birleşmiş.

Annesi usulca fısıldamış:

— “Sanırım gecenin sihrini keşfettin, küçük kalbim.”

O günden sonra Elif artık karanlıktan korkmamış.
Çünkü öğrenmiş ki, uyku bir kaçış değil, bir dostmuş.

Masalın Öğretisi:

Gece sessizliği, korkulacak bir şey değil, huzura açılan kapıdır.
Uykuya güvenmek, bir çocuğun ruhuna huzur verir.
Karanlık, hayal gücünün en güzel oyun alanıdır.